Yıldız Kayığı Şiiri - Ebru Asya

mısralarımda doğurup
büyüttüğüm bir şehirde
geri adım atmıyor hayata
ayağımın tozuyla
harçladığım kale/m
ruhumun sırcısıdır o
alnımın yazgısına
gayrı meşru doğurduğum düşümü
yükseklerden keşfeden
en sevgili yaz’ım...

cemi cümle musallat olalı
nazlı çığlıklar damarıma
köprü kuruyor henüz
usta değilken sevmelerim
gıpta ediyor kalbimin atışı
seviniyor ’ o sensin, o sevgi ’ diye
şaşırıyor dilim dimağım
dağıtıyorum çocuksu suallerimi

şaşırıyor sözcüklerimin
hareleri sürülmüşken göğe
mihmandar bir ay
dönüp duruyor gecede..
şaşırıyor uyumadan önceki
düşündüğüm en son’um
gözlerime katıp gözlerini
rüyalarıma mimlediğimde...

yatkınlığım var ezelden beri
olmayanı aramaya
revnaklı kitapların ikinci el
çiçek kokulu ayraçlarında
araya sıkışıp oturmuştur belki
umuda açılan yepyeni bir sayfa...

cezası olmayan makul
bir arayış benimkisi
ihtimal o dur ki
bir şiir konulmuştur
ödenen yüzlerce bedelle
tüketilen takvimlerden
ufalandıkça büyüyerek

yüreklerin derkenarında
d’okunuyordur sevgi

EbRuAsya //

Ebru Asya
Kayıt Tarihi : 6.1.2021 14:17:00