Yıldız Gözlüm Şiiri - Bahattin Tonbul

Yaşarken bir şiirdim,senin dudaklarında
Ne hoş bakardın bana,simsiyah kömür özlüm
Bir gül gibi kızarsam,al al yanaklarında
Gündüzüm güneş olsa,karanlık yıldız gözlüm

En saf halin katıksız,lekesiz beyaz olsun
Damarında dolanan,kanın aşkımla dolsun
En hüzünlü halinde,göğsünde yarin solsun
Gündüzüm güneş olsa,hayalin yıldız gözlüm

Yaşadığın doğada,aldığın bensiz nefes
İlmek ilmek işlenmiş,sevdan içimde kafes
Ruhunu dinlesem de,özümü saran heves
Gündüzüm güneş olsa,gökyüzü yıldız gözlüm

Mehtaplı bir gecede,hayalin suda durur
Kalbini aça bilsem,damarların hep kurur
Seviyorum desende,cennetinde oturur
Gündüzüm güneş olsa,doğarsın yıldız gözlüm

Seni ne çok sevmişim,aşığım inan sana
Dostlarım deli diyor,karışma sen hiç ona
Aramızda kimler var,Allah’ım acı bana
Gündüzüm güneş olsa,karanlık yıldız gözlüm

Seviyorum desende,kimselere diyemem
Aşkımızın özünü,başka yerde giyemem
Bu böyle sürüp gider,sensiz yalnız yiyemem
Gündüzüm güneş olsa,hayalin yıldız gözlüm

Bahattin’im sevgimi,dostlar bilmeyecek mi
İçimdeki acıyı,kimse görmeyecek mi
Yaşanılan anıyı,seven demeyecek mi
Gündüzüm güneş olsa,hayalin yıldız gözlüm
Bahattin Tonbul
19.8.2011