Yıldız Damlası Şiiri - Çetin Örnek

hiçbir nesneye benzemediğini farketmek !
üst insan gölgesiyle oynamak duygusundan ayrışmalıydı
arafta,meydan okumalar dünyasını itmekti uçurumlardan

yosunlanmış kayaların nazında git gelin köpüğüydü tek varoluşun

ilhâmın kıyılarındaydım ; söylenmemiş sözden adımlarım karşılığı
okyanuslar büyütüyordu rengiyle dalgalar yükseltisini
ruhumun sondajına yetişmesi zordu mercan kuyularının
derinliğin farkına vardığımda ıslak alnıma el sürdüm
yıldızlandı katreler
ve
ışıklar dolusu göğe tırmandı sellerce...