Artık doğam yetmiyor,
Ne anlatmaya batağımı tam,
Ne de renklerini baharın,
Dilim sadece ahkâm kesiyor.
Ya gelecek sevdalım,
Ya da ölecek gönlümde,
Ne var ki çaresi yok artık,
Ne zaman bir yıldız sönse,
Bir diğeri yerine parlıyor.
Artık yüreğim yetmiyor,
Ne durdurmaya devranı tam,
Ne de çarkını bu dünyanın,
Bu gönül için için kanıyor.
Baksana, elâlem neler diyor;
'Bir dünya canan var her cana',
'Elini sallasan ellisi geliyor',
Kafam bir türlü bunu almıyor.
Hiç düşündün mü, sevdam?
Yaldız kâğıtları kesip asarken,
Seven gözler bakıp dururken,
Neden sönsün ki bir yıldız?
Gökteki parlayan nesneye bak,
Yahut, 'biri gider, diğeri gelir' diyene,
Herkesin gözü oynaşta, cümbüşte
Arsız gönül, elâlemi dinlemiyor.
Sevdayı dilime doladım, bak
Neden beni kimse anlamıyor?
22.06.2008
Orhan TiryakioğluKayıt Tarihi : 22.6.2008 17:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yıldızların sıraya girip ışıltılarını geceleyin saçması; ne kadar saygılı bir hareket, bunu gönülden duyup şavkan o kadar fazla insan var mı acaba? Saygılarımla.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!