Yıldız Şiiri - Gözem Başak

Hani bir yıldızımız vardı,
Dün akşam yine parladı.
Uzaktan uzağa bakıp,
Sanki o da ağladı.

Üzülmüştü belli ki bu aşka,
Arada bir rengi soluyordu.
Teselli etmek ister gibi,
Camımdan içeri dalıyordu.

Çok üzgündü, kırgındı,
Kendini suçlu sanıyordu.
Vicdanı çok rahatsız
Buruk, buruk gülüyordu.

Üzülme yıldızım, üzülme,
Ben mutluyum bu şekilde.
Aynı acıyı her gün çekmektense,
Silerim işte tek seferde.

Dünyanın sonumu ki ayrılık,
Biz aşkı yıpranmaz sanmıştık,
Düşünmeden onu yırtıp parçaladık,
Payımıza düşeni şimdi anladık.

Herkes unutulur günün birinde,
Her yaşanan gömülür maziye,
Karşılaşırsak bir gün bir yerde,
Selam bile vermem değmezmiş diye.

Bekleme artık başucumda,
Karartma yüzünü, saklanma,
Sen daha çok lazımsın bana,
Gelecekteki büyük aşkıma.