İsimlerini bimediğim
seslerini yüzlerini tanımadığım
bir sürü kadın geçti düşlerimde
limon küfü renginde
sundurmalı bir evde
toplanmış şarkılar söylüyorlardı
Gün kavuştu gecesine
ay sarıldı denizine
derya sordu mahisine
sen toprağı bilir misin?
mahi güldü deryasına
Doğdu güneş gün tutuştu
Kîrpiğinde ok tutuştu
Deryaya aktı gözlerin
Yandı yüreğim tutuştu
Ben olaydım ben olaydım
Geçti bahar yazlar anısı kaldı
O güzel günleri zamanlar aldı
Yoruldu yüreğim tükendi vaktim
Bugünde ölmedim yarına kaldı
Daraldı nefesim sarardı benzim
Doğdum ağladı gözlerim
başından sonuna kadar
ben yazmadım ben silmedim
bu rüya buraya kadar
uykunun en güzel vakti
Günün ağaran saatlerinde
ince bir acıyla açılır gözlerim
gizlenir içimde ısıdan kaçan
hissiz bir karanlık
sinsice dürter nabzımı
çiftleşir gündüz ve gece
Aklımdan yüreğime yüreğimden dilime
düşmediğin bir gün yok
yaşıyor musun iyi misin haberim yok
insanın kanı acır mı benim acıyor
sesi üşür mü benim üşüyor
yüreği ağlar mı benim ağlıyor
Papatyam kar beyazım
Neden senden ayrıyım
Sen sana yetemezsin
Sana benden katayım
Böyle senden uzakta
İnan ki yaşanmıyor
Dervişe şairi sormuşlar
yüreği yanık fakir demiş
şaire dervişi sormuşlar
ekmeği katık zengin demiş
dervişin derdi dağdan büyük
Öyle güzelsin ki öyle güzel
gerçek ötesi düş gibisin
ama sağlıklı düşününce
bensiz hiç bir şeysin
kimse seni benim gözlerimle göremez
herkes sende seni görüyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!