Yıldırım Doğmuş Şiirleri - Şair Yıldırım ...

ÖYLE BİR YARA AÇTIN Kİ
Öyle yara açtın ki, kurşun açmaz yarayı
Kapatmak mümkün değil, bunca uzun arayı
Söz versen de cenneti, göçtü gönül sarayı
Öyle  yara açtın ki, kurşun açmaz yarayı

ÖYLE PİŞMAN ÖLDUM Kİ
Öyle pişman oldum ki, yetersiz kelimeler
Hiç istemeden çıktı, ağzımdan üzen sözler
Dilim çaresiz ama, gönlüm söylemek ister
Öyle pişman oldum ki, yetersiz kelimeler

ÖYLE ZORKİ CANIM
Öyle zorki  canım, seni unutmak
Bu yaşananları, yoklara katmak
Aşkını yüreğimden, koparıp atmak
Öyle zorki canım, seni unutmak

OY OY NİDEM, NİDEM
Artık mecalim kalmadı
Dilek diledim olmadı
Dahası çilem dolmadı

Oy oy nidem, nidem ,nidem

O ZALİM YILLAR 232
Yürek şimdi dilsiz, gönülse yorgun
Göçüp gitti beden, yıllara dargın
Boş kaldı yüreğim, yanıktır bağrım
Ne istedi benden, o zalim yıllar

OZANA AĞIT
Ali kızıltuğ konan adını
Unutamayız sözünü sazını
Köyümün çok değerli ozanı
Söyleyecek sözün mü bitti
Ecel seni bizden aldı gitti

ÖZLEDİM GÜLÜM
Hükmedemem şu zamana geçmiyor
Sensizim kimse derdimi bilmiyor
Acırım zamana yüzüm gülmüyor
Şimdiden özledim gülüm haydi gel

PİŞMANLIK
Bu ğün ilk defa çay demledim
Bir bardak sana birde kendime
Konuştum eskilerden kendi kendime

Gözlerinle bakıp öylece durdun

PİŞMANLIKLARIM
İçim de kaldı hep pişmanlıklarım
Yalnızlık kuyusu mezarlıklarım
Belki gurur edip hiç söylemeyedim
Bir değil binlerce pişmanlıklarım

PİŞMAN OLDUM BİN KERE
Seni sevdiğime ben, pişman oldum bin kere
Sorma şimdi halimi, olan oldu bir kere
Ne kadar üzülsem de, Mevla dan yoktur çare
Seni sevdiğime ben, pişman oldum bin kere