Yıldırım Aşkı Şiiri - Erhan Yurtsever

Dün,
Seni düşünmenin mutluluğu sardı her yanımı
Yıldızlara bakarken,
Alev alevdi gökyüzü
Çakan şimşekler arasında kızıllaşan gökyüzünün oluşturduğu harmoni içinde
Sen vardın her dağılan bulutun arkasında
Sıcacıktın,
Gülümsüyordun.

Birden,
Bulutların arasından çıktığını gördüm senin.
Elinde hz. Musanın Kızıldenizi yardığı asanın benzeri bir asa,
Başında Kleopatranın tacı
Yıldırımlar saçıyordun yeryüzüne doğru.

Gülümsemenin birdenbire öfkeye dönüşmesi,
Nasıl çıkaracaksa Şahmeranı mağarasından
Ve usul usul vururken kızıllığı yıldırımlar içindeki bulutların dumanlı dağlar üzerine
Sen beni gördün o mahşeri curcuna da.

Hani bir rüya görürsünüz ya,
İnsanlara kötülük yapmak isteyen masal yaratığı doğrudan sizi bulur
Sen de yalnızca beni hedefledin gökyüzünden
Üzerime kara bir hayalet gibi çullanarak beni yok etmek ister gibiydin.
Koca ormanları yok eden alevler gibiydi sevgin.

Sen,
Galaksiler ötesi varlık,
Ruhumda yarattığın fırtınaların içinden doğan kızıl güneşler gibi parlayan,
Sen,
O eşsiz güzellik,
Varlığınla koca bir evreni var eden, yokluğunla sonsuzlukları hiç eden
Ben sende var idim, sende var olacağım bu gök kubbe altında
Sensizliğinle sınama beni,

Gör nasıl atomlarıma ayrılıp parçalandığımı
Yok olup kayboluşumu gör.
Ayaklarının altında
Kıyamette yokolacak dağların inanılmaz kayboluşları gibi
Yok et kaybolup gideyim hiç çıkmamacasına.
Yetek ki sev beni
Daima ve sonsuza kadar.

Erhan Yurtsever