Yıldırım Şiiri - Ercan Keskin

Yalnızlık içinde bir karabasan gibidir
Öfkeli şimşeklerin göğü aydınlatması
Korkunç gök gürültüsünün ürperten sesidir
Boşluğa düşen kara bulutun çarpışması

Yalnızlığı ıssızlık diye sanan aldandı
İçin için kanayan hicran yarasıdır o
Yok hükmündedir hiç bir kalabalığın şansı
Çoklu ortamı avutmaya yeter mi sandı

Düşen yıldırım makus sevdanın canevidir
Yangın yeri misali göz gözü görmez mahşer
Bir umut uğruna karşılıksız sevendir
Ufuklarda görünmez hiç mutluluktan eser