Yıldırım Şiiri - Filar Onay

Bir kış sabahı sevdim ben seni
Yüreğimin herkese donuklaştı bir anda
Eserken kuru soğuk bir rüzgar
Ve sarkmışken evlerin çatısında
İnce gövdesiyle upuzun sarkıtlar...

Ben seni karların, ağaçları eğdiği bir akşam vaktinde sevdim

Ben seni sisli bir kış gününde sevdim
Yürürken ayak uçlarımın bastığı yeri
Gözlerime inen perdeden göremezken etrafımdaki kalabalığı...

Ben Seni, aydınlıkta bile göremezken kimseyi sisli bir kış akşamında seni görmeyi sevdim.

Ben seni bir kış ayının belli bir zaman diliminde sevdim...
Şikayet etmeden ıslanan ayakkabıdan ve kızmadan donmuş parmak uçlarıma
Seninle buz tutmuş bir camdan dışarıyı seyredemediğim bir an...

Ben seni; sana gelen yolların çözüldüğü, ben seni; yüreğimdeki buzları çözdüğün bir kış sabahının, buzdan sıyrılmış bir pencereden elimde ki kahveyle kırk yıl hatır sayarken sevdim