Yıldıramazsınız Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yıldıramazsınız beni çilelerim…
Yıldıramazsınız beni acılarım…
Ayrılıklarım, elemlerim, yıldıramazsınız beni…
Ben Kaf Dağları ‘nı aşıyorum aşkımın eşref saatlerinde,
Vurup vurup ötelerine geçiyorum Gayya Kuyuları ‘nın,
Denizleri aşıyorum çöllerde eskimiş ayaklarımla,
Yaratan ‘a sığınıp sığınıp uçurumlardan atlıyorum,
Karasevdasına düşmüşüm bir elkızının,
Aranıyorum.

Nem alacak acılar, şerbetlenmiş gövdemden?
Nesini alacak alınmış canımın?
Yüreğim ateşlerde, ciğerlerim alevlerde,
Adanacağı yere çoktan adanmış turfanda ömrüm,
‘Öl’ Desin iki dudak arasında,
Ölmezsem namerdim;
Ölürüm.

Yıldıramazsınız beni acılarım…
Ben ızdırabı çivili pabuçlarımda bıraktım,
İğneli fıçılarda bıraktım,
Nişan tahtalarına dönmüşüm bir acımasızın elinde,
Boynum cellat kütüklerinde durup durur,
Ne buyurulur?

(DEĞNEKSİZ ÇOBAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 71-72/100)