Yıldıramazsınız Şiiri - Bekir Dalkıç

Öldürürler dağda keçiyi.
Sokakta kediyi.
Daldaki kuşu.
Atı öldürürler, çıkamıyayınca dik bir yokuşu.
Çölde gebertirler susuzluktan deveyi.
Zehir kustururlar martıya ellerinden..
Öldürürler.

Zengine kızarlar vermedi diye harcını,
İşinden ederler gariban işçiyi.
Keserler tornacının maaşını, patronu ödemiyor diye vergiyi.
Kudurunca doldururlar şarjörü.
Es geçer o namlular nedense hep dolandırıcıyı, hayını.
Öldürürler çay dolduran çaycıyı.

Biz de yaşadık, öldük böyle.
Duyan varsa çok söyledik, sövdük iltifat ile.
Güldük gözyaşı ile.
Acılar döktük tatlıya bile.
Ayrı bir lezzeti vardır dik duranlar için ölmenin,
Yaşamanın, ölmenin.
Fakat biz ölmeden düzenleyip bir cenaze merasimi.
Saf tutup da gıyabımızda kıldıramazsınız.

Yükseliyor dalgalar, durmayın önünde.
Geliyoruz fevkalade bir sel ile.
Durduramazsınız
Kapılacaksınız bu akıntıya siz de önünde sonunda.
Bizi de böyle yıldıramazsınız.
Yıldıramazsınız.