Uykunun ılık yeli uzakta bir kar çiçeği, postalların altında ezilmiş
Sanki bir gül, kokusu yerinde ama bana tepeden tırnağa diken
Nasıl bir muamma bu, ne kaderin elinde bütün ipler, ne benim
Bir banliyö treninde savrulup geçen tanıdık bir çehre gibi
Sarı ışığı pencerenin, bir yılbaşı günü geçeceğim sokağından
Karda bir öksüz yaprak, bir de ayak izlerim kalacak
Uzakta bir yerlerde coşkulu kahkahalar kulakları doldururken
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta