ankara’da dağlar karlı yine küçük adam,yine aralık sonu…
hayat mütemadiyen ‘’gracias a la vida’’ ankara’da…
aşkın ve ihanetin kısa tarihini yazdığımız kentte
bu aralık sonu küçük adam
yine yalnızım ve çok kalabalığım
senden sonra epey yol aldım ve hep yerimde saydım
küçük adam…
galiba artık yaşlandım
geçmişi düşünüyorum
tuhaf,çocuksu,acımasız,alçak ve masum geçmişi…
sen gideli hayat her zamanki hızında
kızım hayli büyüdü ve eminim hiç görmediğim oğlun da…
şükür hâlâ yok kaz ayaklarım ama belli belirsiz bir çizgi
dudağımın sol yanında…
küçük adam,arkadaşım…
ağırlaşırdı hayat sıska omuzlarında
kanında gezgin küçük oraklar
kendini biçerdin biteviye…
söylenirdin;‘’zor çıkarım kırkıma’’…
karına bir kız bir oğul
bana tarih ve söylence…
ankara’dayım hâlâ
ölmeye geldiğin şehirde…
her şeyin başladığı ve bittiği yerde…
26.12.2011/ankara
Kayıt Tarihi : 31.12.2021 10:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ankara...
ama Ankaradayım
belki biraz kısaldı boyum
daha zayıfladım
gözlerim belki eskisi kadar keskin değil
hızlı değil ayaklarım
bir aralık sonu bizimle başbaşayım
Ankarada olmanın en güzl paylaşılabileceği sayfadayım. Çokça teşekkürlerimi ve sevgilerimi bırakıyorum şiirin baş ucuna.
yüreğinize sağlık Ceyda hanım
Sevgilerimle
Çok teşekkür ederim zarif yorumunuza Yasemin Hanım,sevgiler benden size...
TÜM YORUMLAR (10)