Yılbaşı Şiiri - Sezayi Tuğla

Çamlar süsle, hindiler kes,
Şarap, viski, ye tıknefes,
Bu izana doğrusu pes,

Yetiremezsin maaşı,
Birde yaparsın yılbaşı.

Kimi yer, kimi sürünür,
Kimi kürklere bürünür,
Kimisi zengin görünür,

Gelir, giderle at başı,
Yinede yapar yılbaşı.

Hıristiyanlara hayran,
Viski varken, neymiş ayran?
Onlara samanlık seyran,

“Yeni Rakı-Altın Baş”ı,
Masada yapar yılbaşı.

Parası yok, et alamaz,
Bakkalda yok, yağ bulamaz,
Bir baltaya sap olamaz,

Tüp gazı yok, pişmez aşı,
Tutturmuş, ille yılbaşı.

Kumarhane, meyhaneler,
Yenilir birçok naneler,
Aklı yitik divaneler,

Körle yatar, kalkar şaşı,
Taklitçilere yılbaşı.

Beli bükük, dişi dökük,
Gözü sönmüş, yüzü çökük,
Din-iman bilmeyen hödük,

Seksen sekiz olmuş yaşı,
“Yapacağım” der yılbaşı.

Hayat, halka bir yarıştır,
Cebi delik, önü kıştır,
Bazısı topluma baştır,

Kaşı, kel başını kaşı,
Hadi, sende yap yılbaşı.

İnşaatta amelesin,
Eşin zeytin-ekmek yesin,
Küçük beben süt istesin,

Sırtın ile sen, taş taşı,
Sıkılmadan yap yılbaşı.

Kiracısın, evin yoktur,
Yavrun hasta, gelmez doktur,
Dermanın yok, derdin çoktur,

Kira nerde, bak, aybaşı?
Nene gerek şu yılbaşı?

Baba-oğul eller, gibi,
Kurşun geçer yeller gibi,
Kanlar akar seller gibi,

Döker analar gözyaşı,
Yapar, ağalar yılbaşı.

Sakat, yetim ve yoksullar,
Eşini yitiren dullar,
Batılla çarpışan kullar,

Verirler yaşam savaşı,
Bilmezler, nedir yılbaşı?

Şu ülkede ben bir hiçim,
Yinede kan ağlar içim,
Bizim tek derdimiz, geçim,

Ey Sezayi! Kes tıraşı,
Kim dinler, çünkü yılbaşı.

(31.12.1978 Saat: 10.30)