Her insanoğlu bir şeylere ümit bağlayarak yaşar
Fakir de zengin de olsalar, biraz hayaliyle yaşar
Ümitleri gerçekleşmeyince ümitleri yıkılır şaşar
Milyon da bir ihtimal gerçekleşse, hepten şaşar
Halkımız önce hükümete ümit bağladı, olmadı
Sonra yılbaşı ikramiyesine ümit bağladı olmadı
Ümitleri bir bir tükenince hüngür hüngür ağladı
Memur işçi ve emeklinin ağlayışı, yürek dağladı
Nasıl dağlamasın ki evde çocuk açlıktan ağladı
Hükümet halka bilet, kendisine de para sağladı
Üç beş kişiyi zenginlik, kalanı ümitsizlik sağladı
Memur, işçi ve emeklinin ağlayışı yürek dağladı
Kimi gönlünce eğlenirken, kimi açlıktan ağladı
Kimi afla sevindi, kimi de adaletsizlikten ağladı
Kimi gidemezken şehir içi ve şehir dışı ziyaretine
Kimileri de uçakla gittiler, tâ Fizan’a eğlenmeye
Daha fazla lafa gerek var mı? ortadadır halimiz
Yıllarca halkımızı Avrupalı yapmaya çalışıyoruz
Aslında Avrupalıyı geride bırakır yılbaşı halimiz
Avrupalıya her şeyden iyi anlatır yılbaşı halimiz
Şair Bayram der, ümit bağlama kendin gibi faniye
Madem bağlarsın, o zaman da ah vah edip ağlama
Bağlayacaksan, yâr-î baki olan Allah’a ümit bağla
Tebdili mekan yapsan da namının kalmasını sağla
B. TUNCA/02.01.2001-16.36
Kayıt Tarihi : 2.1.2001 17:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!