Yılan Zehiri Şiiri - Yelda Sivil Çelik

Derin bir aşk hikayesi diye başladığımız o aşk varya,
Hani sonra,en kuvvetli yılan zehiri damlamış bir suyu,
Yudum, yudum içmek gibi bir yaşama dönen...
İşte bu gece istemesemde yine düştü aklıma.
Günlerimi karanlık geceye döndüren sevdiğim,
Güneşimi söndüren,
Yüreğime bir bıçak gibi saplanan biriciğim,
Sen bakma yine aklıma düştü diyişime,
Aslında ben seni hiç unutmadım ki,
Unutmadım, o yemyeşil ağaçların altında dizlerine uzanıp,
Göz bebeklerinde kendimi gördüğüm günleri,
Silemedim aklımdan,yaşadığımız şehrin,
Ayaklarımızın altında kaldığı geceleri,
Sımsıcak yuvaların ışıklarını,sokak lambalarını,
Bana sarılıp,birlikte dolaştığımız aşk tepesinden izleyişimizi,
Ne olduda bu hale geldik biz,
Nerede yanlış yaptık,
Ne çabuk unuttun söylediğin sözleri,
Akllından çıkarttın, yüreğinden silip attın beni,
Ama ben hala unutmadım ki seni,
Unutmadım seni seviyorum, sensiz olamam diyişini,
Hatırlamayı hiç istemedim, beni terk edip gidişini,
Elimde değil,ben istemesem de beynim unutmuyor seni,
Senden sonra yaşadığım hayat,
Ilık bir rüzgarın getirdiği toz gibi kapatıyor,
Beynimin içinde senden kalan,
Acı,tatllı,iyi,kötü mazide olan her şeyi,
Ben seviniyorum unuttuğum için seni,
Ve sonra...
Ardından sert bir rüzgar esip,o tozları kaldırıyor,
Ortaya çıkartıyor yaşadığımız günleri,
Anlıyorum ki, unutmamışım terk edip gidişini,
Sevdiğim, işte yaşamak bu,
Bazen tatlı bir şerbet gibi,
Bazen de kuvvetli bir yılan zehiri,
Seviyorum derken,delice bağladın kendine beni,
Giderken de ellerinle sundun o acı zehiri,
Yapamadım, unutamadım ayrılık sözlerini,
Yanlız seninle yaşadım o güzel günleri,
İşte bak,ödüyorum şimdi acı bedelini,
Damarımdaki kanla yer değiştiren,
Her zerreme işleyen o zehiri varya,
Her gün damla,damla içime akıttım,
Ne yapayım,terkedip gidişini unutamadım,
Boş ver be sevdiğim,düşünme,
Sen ki yaşattın bana çekilmeyen sensizliği,
Ben de şerbet der içerim bu yılan zehirini.