Yılan gömleği Şiiri - Tunay Bozyiğit Sey ...

yılan gömleği

gözleriyle rakı içimiş gibi bulanık beyaz bakardı
poyraz eliyle sanki açık pencereyi kapatıyordu,
göz kapaklarını..
niye çaldığını bilmeyen çocuklar gibidir elleri
insana sıcaklık duygusu veren iki bardak çaydı gözleri
gözlerin filiz kıran fırtınası, yavaş yavaş yüzümü yiyen
içime ılık yağmurlar gibi bakışlar bırakan gözlerin.
gözlerinde arzu iki çeşme gibi akıyor.
habire kendini yıkıyor,
içime sıcak dünyalar deviriyor.
yüzümü yılan gömleği gibi soyup atıyor
ta içimi görüyordu..
yanmaya tutuşmaya hazır kavaklara benzerdi bacakları
ışıldardı yürüdüğünde birde uzanmaya görsün sırtüstü
sarı tüyleri kavak yaprakları gibi ürperirdi.
gözlerime bu ayrıntıları verir yedirirdi.
öp öp bitmezdi öylesi iki ırmaktı.
aklımın ruhumun ve bedenimin bütün imkanı
bütün hücrelerimle şevişirdim.
bir gün ustalıklı sessizce terk etti.
meğer benleyken tamamlamıştı gidişini.
her an gitmeye yaşamıştı hoyratça.
ağzım açık dona kalmıştım geriye
ona sarıldığım derimi,
yılan gömleyi gibi çıkarıp atmak kalmıştı.
iktidar sevgisi yapışınca gözlerine korkardım
kadınlığı ölürdü oracıkta..
şevkat ve merhamet zulme dönerdi.
yarı karanlığa gömülürdü.
karanlıkla aydınlık bir birini yer dururdu
kalbimin şakağımda attığı sona eren andı o an
yüzünün en belli yeri gözleriydi
en belirgini ise ata benzer burnu
dudakları iyi rüyalar gibi kokardı
yumuşak ve sertliğin gelgitinde
kızıl gülüş dudakları gül gibi kurudu.
dikeni bile olamadım bir çirkin büzüşmeye.
ömrüm kışa daha bir sokuldu..