O sabah kendimden sonra denizi uyandırmak istedim
Yetişemedim!
Benden önce balıkçılar denizi uyandırmıştı
Yılan balığı yakaladıkları, onu özgürlüğünden mahrum ettikleri ve satıp para kazanacakları için çok mutluydular
Henüz yeni çıkarılmıştı denizden
Çırpınıyordu çaresiz
Bir ara göz göze geldik
Yalvarır gibi bakıyordu
Doğanın acımasız kuralı gücü yeten gücü yettiğini bitiriyor gerçeğine canlı şahit oluyordum
Zaman kaybetmeden fiyatını sordum
Satın alır almaz denize geri bıraktım
Kıvrıla kıvrıla kayboldu denizin içinde
Yarın belki yeniden avlanacaktı
Dünya da her avın sayısızca avcısı vardı
İnsana karşı doğada herşeyi uyandırmak arzumu o gün büyütmeye başladım içimde
Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 6.3.2022 21:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
🐟 Dünya avdan çok avcıların mekanı oldu.
![Önder Karaçay](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/03/06/yilan-baligini-kefaretle-serbest-biraktim.jpg)
"İnsan vahşi!"
İnsan gözü dönmüş bir muhteris!
Arzuları, eksikleri, istedikleri hiç bitmeyen!
Ve durmadan tüketen!
Önüne geçilebilirse, insanın...
Huzur belki gelir, kurulur dünyamıza...
Demekten kendimi alamıyorum..
Tebrikler Önder Kardeşim..
TÜM YORUMLAR (1)