Yılan Şiiri - Işıl Başkalem

Bir yeşil yılan gibi
Çöreklendi içime yalnızlık.
Kıpırdamadan bekledi
O en değerli hazinesini.
Ay çekildi kenara.
Karanlık oldu.
Ayrılık oldu.
Küfür ettim.
Yürüyüp geçtim
Aşkların üzerine.
İmkânsızı istiyordum ben biliyordum...
Donmuştu parmak uçlarım.
Gittim bir ateşin başına oturdum.
Şarap ikram etti çocuklar.
Gidiyordun...
Ateş söndü.
Dağıldı yüreğim küllerin arasına.
O,senden gizlediğim...
Utandığım,kendimden...
Unutmaya kıyamadığım...
İçine aşklar sığdırdığım...
Sonrası...
Bayılmışım ateşin orda.
Başımı kaldıramıyordum.
Bir kedi yüzümü yalıyordu uyandığımda.
Boğazım kurumuş
Sesim kısılmıştı.
Titriyorduk bir güvercinle.
Gidiyordun sonsuz sandığın mutluluklara...
Tam da seni düşünüyorken
Islak Islak'ı söylüyordu Cem Karaca.
Çay içtim iki şekerli.
"Ölürsem ağlar mısın? " derdin.
Ağlarmışım,bildim.