Yıl dönümü.. Şiiri - Namık Atasoy

Yokluğunun yıl dönümü bu gün..
Koca bir sene geçti gidişinin ardından.
Sensiz dört mevsim,on iki ay.
Söylemesi ne kadar kolay,on iki ay.
Oysa ben üçyüz altmış beş günde yaşlandım.
Sensiz geçen her günü,bir asırda yaşadım.
Uykuyu haram kıldım,bahtı kara gecelerime.
Gülmeyi yasak bildim,ağlamaya meyilli gözlerime.
Kilit vurdum,sana haykıran günahkar sözlerime.
Yokluğunun yıl dönümü bu gün..
Bıraktığın yerde kurudu bahar,durdu zaman.
Dibe vurdu yüreğimde ne varsa,söndü o çocuksu heyecan.
Dudaklarımda vurgun hala vedalı busen,o günden arta kalan tek armağan.
Yokluğunun yıl dönümü bu gün..
Ömrümün ayrılığa gün dönümü.
Ben aynı yerdeyim,gittiğin o tozlu yolun başında.
Kutlamak gerek zaferini,anmak bu günü bir bayram telaşında.
Şerefsizliğine kadeh kaldırıyorum,helal olsun be,küstürdün ya hayata şu genç yaşımda..