Yıl 1968 Şiiri - Feride Bektaş

Dokuz yaşında bir çocuğum,
Memleketimdir ADIYAMAN.
Adı- yamansa da halkı mülâyim.

Damlar toprak,kerpicten duvarlar,
Ulaşımı sağlayan tahta bir süllüm.
Her evin loğu daminda durur
Alt yapi yok,apartman yok ,yol da yok.

Komşumuz Huriye teyze dama sermış;
Savan üstüne bir kalbur incir,
Kardeşim MEHMET dam loguna binmis,
" Deh atım"der, vurmaz atına atı incir.

Canim çekti, avcuma aldim,birkaç incir,
İnerken süllümden yakalandım anneme,
Önce aldi sorguya sonra verdi bir tazir
"Hadi bakalım, çabuk git Huriye teyzene;
-Bu incirler sizin,bunları sizden çaldım.
Ağladım tekrar yerine bırakmak istedim
Yalvarmam nafileydi,asla fayda etmedi.

Gözümde ki yaşlarla gittim Huriye teyzeye,
Ardımda ANNEM zincirden kopan arslan gibi,
-Bu incirler sizin,çalmıştım Huriye teyze...
Osmanlı kadını asaletiyle anneme;
Bir yumdu gözünü, açmayı unuttu,
Bir açtı ağzını kapamayi unuttu...
...............................................................
Annem de" Kızma böyle Huriye komşu;
Bugün birkaç incir,yarin altin zincir...