Mevsimlerden sonbahar, günlerden on kasımdı
Kaybetmiştik Ata’yı, kan ağlıyordu vatan
Her Türk gibi benim de en anlamlı yasımdı
Susturmuştu dünyayı, kalplerimizde yatan
O bir güneşti doğan, mavi gözlü bir devdi
Tutsaklara bir umut, mazlumlara önderdi
Vatanını kurtarmak, bir görevdi, ödevdi
Yunanı, fransızı, kovdu, marşla gönderdi
Çağdaşlık ve uygarlık hedefiydi Ata’mın
Batı şaşkın ve hayran, izliyordu hayretle
Karanlığa izni yok, geceyi ışıtanın
Sapkın ve düşman gözler, gözlüyordu ibretle
Cumhuriyeti kurmuş, laikliği seçmişti
Elifbayı bırakmış, alfabeye geçmişti
Fesi, şalvarı atmış, kasket, şapka giymişti
Kadınlara seçilme, seçme hakkı vermişti
Tekkeler, zaviyeler, kapanmıştı art arda
Üfürükçü hocanın yerinde aydın imam
Binlerce mezun verdi, her kışta, her baharda
Köylerde enstitüler, bir semboldü tastamam
Lazı, kürdü, çerkezi, birleştirdi herkesi
Papaz, haham demedi, hepsine kucak açtı
Yayılmıştı dünyaya özgürlüğün gür sesi
Savaşın patronları köşe bucak kaçmıştı
Yurdumun insanları tanışmıştı sanatla
Batının danslarına karışmıştı halaylar
Sanatın her türüne sarılmıştı inatla
Türkülerin sesine karışmıştı aryalar
Saymakla bitiremem, yaptığın devrimleri
Yüreğini ferah tut; meraklanma sen Ata’m
Korumak görevimiz, bilim ve evrimleri
Yobazlarla softaya geçit vermem ben Ata’m
Kayıt Tarihi : 19.10.2004 12:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!