Yıktın Oğul Şiiri - Halil Aksoy

Seni çeken neydi oğul dağlara?
Sebebin neydi yürüdün oralara?
Al kınalı kurban mı gördün?
Kendini rüyanda.
Ne ettin oğul?
Yaktın içimizi.
Kurumuş çöllere çevirdin yüreğimizi.
Dört ay sonra bulduk izini.
Yatmış uzanmışsın oraya.
O çamların arasına.
Seni öyle görenin.
İnsan olurda nasıl yüreği dayana.
Dört ay boyunca,
Yatmışsın toprağın koynuna.

Aradık oğul seni çok ardık.
Acıpayam ovasında yasa boğulduk.
Uçan kuştan seni sorduk.
Dağlar taşlar sır vermedi.
Sır vermedi kurtlar kuşlar.
Her gün yolunu bakar olduk.
Baktık oğul bakar olduk.
Uçan kuştan haber umduk.

Derdin mi vardı,düşmanın mı hasmın mı?
Yoksa ölümün soğuk nefesi mi?
Fısıldadı kulağına.
Sana gel diyen kimdi?
Kimden soralım oğul.
Kime gidelim öğrenelim.
Kanayan yüreğimizi nasıl dindirelim.
Açmamış goncamız kurudu,
Oğul ne edelim?

Topraktan aldık seni,
Doyamadan tekrar toprağa verdik oğul
Yüreğimizi toprağa gömdük oğul.
Gömdük oğul,
Kendimizi toprağa gömdük.
Acıpayam ovasında yasa boğulduk.
Ateş düştüğü yeri yaktı,
Yaktı içimizi oğul.
Gülmedik oğul.
Sen yoksun gülmedik.
Aslan gibi boyuna posuna değil,
Mezar taşına sarılmak,
Kaderimizmiş oğul bilmedik bilemedik.