Yıktın Güzel Dünyamı Şiiri - Vehbiye Yersel

Sana çok güvenmiştim, yıktın güzel dünyamı,
Sözümü dinlemedin, bu yaptığın reva mı,
Bencilliğin dağıttı, yuvanın fertlerini,
Anlamak, istemedin kimsenin dertlerini

Hep kendini düşündün, nefsine hizmet ettin,
Duymak istemiyorum, o yalan sözlerini,
Üzerimden çek artık, kin yüklü gözlerini,
Zaman geçti, gidenler gitti, bizi mahvettin.

Sana inandığıma, beni pişman ettin.
İnadınla, bu mutlu aileyi kahrettin
Çocukları soğuttun, her birimiz bir yerde,
Sen hala gaflettesin, faydan yoktur, tek ferde,

(12 Mart 2005)

Vehbiye Yersel