Yıktın da Gittin Şiiri - Sedat Erdoğdu

YIKTIN DA GİTTİN

Bağrıyanık kaldım, susuz çöllerde
Hali perişanım, gurbet ellerde
Zavallı gözlerim, her gün matemde
Dağları başıma, yıktın da gittin...

Bir enkaz altında, kaldı yüreğim
Sessiz alfabeyim, devrik cümleyim
Seni düşündükçe, kendimden geçtim
Ocağıma incir, ağacı diktin...

Anladım ki sevdan, koca bir yalan
Sana mutluluklar, kendinden utan
Acılar arkadaş, çıkmadıkça can
Ateşi içime, yaktın da gittin...

Sedat Erdoğdu