bilir misin benim de var dı hayallerim ama daha küçücükken daha tomurcukları çiçek açmadan. vurdular yıktılar en masum hayallerimi..
geriye akıtacağım iki damla göz yaşı dan ibaret öylece bıraktılar beni bu
hayatta, ama keşke hayallerimin yerine beni öldürselerdi. şimdi her aldığım da ellerime kalemi, düşünmüyorum kendiliğinden yazdırıyor sözleri kalemim..
tam unuttum derken yaşadıklarımı tekrar kanıyor, yaşadıklarımdan geri kalan YARAM..!
gülmek istesem de bu köhne dünya da, sanki gülmeyi unutmuş sadece ağlamak için yaşıyormuşum gibi oluyor bana.
içime bir şair doğuyor hadi al ellerine bir kalem o na olan aşkını yaz diyor, yazma ben çok yazdım ama kimse geri gelmedi...!
unutmak istesem de beni terk edeni bana hayatın darbesini vuranı beni aşkıyla yakanı beni hayattan soğutanı.. olmuyor tam unuttum derken aklıma tekrar misafir oluyor ve hemen gidiyor.. biliyorum isteği sadece kendini unutturmaması ama beceremiyor da değil..! offf bak yine geldi.. aklımı karalara mı bağlasam başımı hangi duvarlara vursam.
aslın da ben de huzur buluyorum gelişine ama kalbim her defasın da kanıyor Onun gelişi ile hadi şimdi dokunsan ağlarım misali kalbim sırası değil hayal kurmanın.. seni bekleyen kalemin var, al eline kalemi o senin söylemek istediğin her şeyi yazacaktır zaten...!
Kayıt Tarihi : 28.10.2014 14:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!