Yıktıgın Gönül Şiiri - Necati Keçeli

Takvimlerden nice sayfalar düştü
Huzuru bulmadı yıktığın gönül
Fidanlar büyüdü, soylar değişti
Sevdayı bilmedi yıktığın gönül

Kırlarda menekşe, sümbüller açtı
Yumurtadan çıkan yavrular uçtu
Taradığın saçlara aklar düştü
Kendine gelmedi yıktığın gönül

Çarşamba, Perşembe, Cumalar oldu
Tatiller tükendi mevsimler soldu
Askere gidenler tezkere aldı
Teselli olmadı yıktığın gönül

İbibikler dedin, çoktan öttüler
Göçmen kuşlar bile gelip gittiler
Gözlerim yollarda sabah ettiler
Dersini almadı yıktığın gönül

Ben seni yıllarca dönecek bildim
Ah edip ağladım vah deyip güldüm
Çok rüyalar gördüm uykular böldüm
Öl dedim ölmedi yıktığın gönül

Gezdiğim gurbette solan ömrümde
Gönül sarayımdan talan ömrümde
Döktüğüm yaşlarda kalan ömrümde
Bir daha gülmedi yıktığın gönül

Necati KEÇELİ
İZMİR