Yıkkın Sevdalara
Adam yalnızdı.
Akşam çökerken sulara…
Sandalın motor sesinden,
Daha yırtıcı ve haşmetliydi,
Zavallı gölgesi.
Bel bağlamıştı ona
Bin umutlarla boğuşmuş,
Yenik düşmüştü çaresizliğe.
Gelmedi o sahillerde beklenen.
Elleri boş dönüyordu, omuzları çökük
Gözlerinde yağmur bulutları,
Sendeledi ama düşmedi yere.
Çaresiz boyun eğdi kaderine
Derken;
Yavaş yavaş karışıp gitti,
Bir başına karanlıklara…
Oysa,
Prangalıydı yıkkın sevdalara,
Özlenen
Aynı akşam demir atmıştı,
Yalnızlıklara.
.
Emine köse(özbakır)
22.6.1977 -Eğridir
Kayıt Tarihi : 26.7.2007 03:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir başına karanlıklara…
Oysa,
Prangalıydı yıkkın sevdalara,
Özlenen
Aynı akşam demir atmıştı,
Yalnızlıklara. YÜREĞİNİZE SAĞLIK ÇOK HOŞ VE ETKİLEYİCİ BİR DİZE SAYGI VE SEVGİLERLE EMİNE HOCAM:)
TEBRİKLER
Bir başına karanlıklara…
Oysa,
Prangalıydı yıkkın sevdalara,
Özlenen
Aynı akşam demir atmıştı,
Yalnızlıklara
.........................kalemin ve incilerin daim olsun.
TÜM YORUMLAR (17)