Yıkıp Gittiler Şiiri - Şair Şahin Karaman

Varlık sofrasında lokma yiyenler,
Ardımızdan kurşun sıkıp gittiler.
Dostluk hırkasını giydim diyenler,
Kapımıza kilit takıp gittiler.

Dağ isen rüzgâra alış dediler.
Dumanlar yoldaşın karış dediler.
Güneş’i görmeye çalış dediler,
Şimşekleri başa çakıp gittiler.

Yengece gidişi düzdür halince.
Fermanlar yazdırır cinnet gelince.
Yapışır pençesi sıkar zalimce,
Yavuz edasıyla bakıp gittiler.

Zaman tarlasında fitne türedi.
Kurudu çiçekler ayrık üredi.
Bağcılar bahçeden çöplük küredi,
Yağmurdan toprağa akıp gittiler.

Hakikat nehrinden içtik şerbeti.
Cahilin aczinden aldık ibreti.
Zalimin zulmünden gördük şirreti,
Mazlumlar dağından çıkıp gittiler.

Bekleriz zamanın elbet tavını.
Şahin küçük ama vermez avını.
Varsın savunsunlar kötü savını,
Başlarına çağı yıkıp gittiler.