Yıkıntılar Şiiri - Cevat Turan

Terkedilmiş sevgi potası gözlerin
Bir kapı aralığı gibi boşlukta kalan
Serçenin kanatlarını koyduğu yerdir
Dönüşsüz ayrılıkların tekrarını çoğaltan

Yıkıntılar
Unutup umudun diriliğini
Ölümün kireçli yüzüne bırakmış
Tüm benliğini
Ve herkes şimdi
Taş ve toprak
Sis ve dumana boğulur gibi
Uzatmış ellerini kendini aramakta

Burası yangın yeri
Alazı yüreğimde
Dönüp baksam
Küf kokulu anılar sarar
Sıcaklığını duyduğum ömrümün evresinde