Yikinti Şiiri - Hikmet Szlemiolur

bakislar takilmis
sozler kifayetsiz
sokaklar boyu
yikintilar olmus
dag gibi cocuklardan

buyuyunce, adam olacaklardi
sakallari olacakti,
nefret ettiler
bizim dag gibi cocuklar

gozleri akmisti gordum
elleri baba sicakligina hasret
utancindan siginmak icin
bir kovuga hasret

boyle asik olup giderdi onlar
ya cirak olur, ya da veriirlerdi
hicbir zaman alamadi bizim cocuklar
dag gibi cocuklar

bir baba yani,
gozler korkak,
daglar korkak
kursunlar karsimizda
yirmidort saat

bir baba,
batiya kayan dusunceden alacak
duvarlara kazinacak degerleri
tutup karsimiza oturtacak

daglar durgun, daglar sinik
sarkilar caliyor etrafinda
anliyamadigi bir dilden,
bir bir elden cikiyor
usulca

once okula gidemedi cocuk
sonra askerden atildi
susmaliydi, aglamamaliydi meydanlarda
ogrenmemeliydi cocuk
daglar tekel'e cakilmali
sirketler, medya guzel olmaliydi

sitem etme cocuk, bakma bana yasli gozlerle
sen aglama, ardinda yesermekte bozkir
daglari dusun, gunesi
bakma bana
sakallarimda kursun tasiyorum diye,
ceketimi ruzgarlara vermisim,
ben dogustan fislenmisim
gafil, cahil, gerici, bilmez olma
guven amcana,

devlet baba napar amca?
bize konusmak dusmez evlat
devlet baba napar amca?
bize dusmez birakip gitmek evlat
fakat amca, devlet baba nasildir?
biz bilmeyiz evlat,
biz bilmeyiz

'dilmizi unuttuk,
sozden olduk
sozumuzu yitirdik,
dusunmekten olduk
dusunmeyi yitirdik,
vatandan olduk'