Yıkıntı Şiiri - Rukiye Suna

Zilzal bakışın bende ne varsa alıp götürdü.
Tesellisiz kaldım.
Hanemin her bir  odasında ,
sana has duyguların mahfazası, derin çatlaklar arasında kaybolup gitti.
Senin kuytularında cıvıl cıvıl oynarken,
şımarık çehremin önünde karanlıklar belirdi.
Yalnız kaldım
Ellerimle seni yokladım.
Kaşlarının çizgisi üzerinde oyalanıyordum halbuki,
Sütunlarımı sarstın.
Gözlerin göğsümde gedikler açtı, dolduramadım.
Ellerin kor ateşler akıttı
damarlarıma,  durduramadım.
Ufkumda yakaza sabah yıldızıydın,
beni uyandırmadın.
Uyandırmadın.
Neden uyandırmadın? ....

Rukiye Suna