Yıkım Manifestosu Şiiri - Mustafa Enes Erol

Sırlı bakışlar birçok nehre kudurdu
Sonsuzluk yıktı, düşünce durdu
Sakin şekilde deldi geçti koskoca kurdu
Sözcüklerden kırık kollu denizciye koskoca ordu
Sayılmamalı denen yaşanmışlıklar bir bir reddedildi zaman dondu,
Silinip giden çizgiler alnımızdan süzülüp aktı tıpkı bir nefes su
Sönmemeli ama sonradan uçmaya başladığında
Duy sarayların gözükür kızıl izleri gökyüzünde
Yükseklik aşılır ve geçilir kapılar kapanmazsa
Karanlıktan bir ateş doğar bir rota çıkar uzunca
Derinlere inen rotalardandır, öyle derler görmeseler de
Yalnızca işitmek değil midir sonuçta
Karşınızda duran her şeyi işitmez misiniz
Damlayan terleri duymaz mısınız kanları
Yenilmeyenlerin masasına davet edilmezsiniz o vakit
Donuklaşmış alışkanlıklara boyun eğerken
Yuvasıdır derken başarının sertliği
Nokta kadar yüke erir gider her biri
Devamlı gider kanıksanır
Danslarımı eder ben de kas hafızama katarım kutlamalarımı
Kaç bilgiyi yok edeceğimin hesabını yapacağım
Kolumla tutunduğum ipleri keseceğim en büyük saraya bakarken
Koruyacağım değişimin egemenliğini
Kaçınızı kurtarırsam o kadarınızı
Kutsayacağım