Yıkım Şiiri - Hana Dukacinaç

Yürüyorum düşünceler yoğunlaşmış
ayaklar değil giden,beden kendiliğinden geziniyor
Gözlerim hep dalgın ve uzaklarda

Karşıma çıkmıyorsun
göremiyorum seni amma
hayalin var bana bakıp göz kırpıyorsun karışık boşluğuma
hayalin geliyor
kendin yoksun yine de kurtulamıyorum senden
Üstüne üstlük birde hayalini yolluyorsun

Geliyorsun var gücünle
geliyorsun gümbür gümbür

Ruhum gidişini kabullenememişken sindirmeye çalışıyorum acıları,
düşünmekteyim sebeblerini

Geziniyorum sokaklarda büyük geniş caddelere vardım yine de ferahlayamıyorum
Sıkılıyorum sıkıntıdayım

Ne dostlarım var güzel insanlardır hepsi
omuzları herzaman hazır bana
ne de güzel dostlarım var hepsi yaşamı gülen yüzlerle karşılayan
gülüyorlar bana yaşama güldükleri gibi içten

ağlayamıyorum dökemiyorum derin kara aşkı
onlar gibi güleç olamıyorum bugünlerde

Sen ağır gelmişsin ağırlaşıyorsun gitgide

Bedenim geziniyor sokakta
Ruhum işte son sokakta senin yanında
Yükseklerden bakınıyorum yine hayalin

Sende düşünüyorsun görüyorum
sarılmak istiyorum sana uzanmak istiyor ellerim kırılma incinme korkuyorum
yeniden sararsa bu kollar o soğuk bedenini
o hep uzaklara bakan gözlerini görürse gözlerim

Yenilgi işte
Hepten hepten
Yıkacak Beni

Uyumak istiyorum
uyku geçici de olsa seni unutturur biliyorum
İçimde bir yumruk var büyüyor dar geliyor göğüs kafesime
Çıkmak istemiyor benden
İçimde bir sıkıntı var gittikçe zorluyor kapılarımı
içimde bir sıkıntı var uyanıyorum gece 3'te günün en yüklü saatinde
İçimde bir sıkıntı var ne dost gülücüğü nede zaman alıp götürmekte
İçimde bir sıkıntı var gitmek istememekte

Yıkımına Var Gücüyle
Devam Etmekte