Yıkım Şiiri - Sinan Bayram

Her yıkım bir düşmeyi kollar
Kolay değildir yaşamak
Asıl yıkım düşünce başlar
Hayat o zaman maskesiz
Ölüm o vakit çok uzak değildir
Ölümü özler insan
Ruhu azaba çekilmiş gibi
Tat yoktur hiç bir şeyde
Çocukça kırılganlıklar büyür
Uçurumlarla sevişir gönül
Bir adım yeter kurtulmak için
Ama yok daha ölecek çok şey var
Yaşarken ölmek bitmeyen bir bedel
Cehennem kuşanır insan yetmez
Cehenneme yalın ayak yürür
Kıyamet gibi kopar durmadan
Mahşeri kendine yorgan niyetine sarar
Ah yetmez yine yetmez herşey faydasız
Sonra akşam olur vakit darmadağın
zifiri bir dost muhabbete başlar
Boğulmamak elde değil
İnsan yüzleşmeden korkar hep
Oysa acı yüzleşmeden uzak değil
İnsan vazgeçtiklerini arar sorar
Ama göçük altında herşey kimliksiz
Asıl yıkımlar düşünce başlar
Ve kimi yıkımlar hakikatı yansıtır
Ama insan yine kör yine sağır
Ayna pas tutmamış yansıma dalgalı
Ve isyan en büyük huzur dur
Göçük altında yıkımlar karşısında
Biraz vakit alır anlamak ve uyanmak
Can çekişirken insan unutmuyor hayatı
Ölüm yine bir bumerang cehennemi
Ve her yıkım kirli bir hakikat