Yıkım Şiiri - Mahmut Cantekin

Görmez oldum gördüğümü,
Derdim özlem çile yüküm…
Gel çöz yâr bu kördüğümü,
Sensizliğin adı yıkım…

Can kafeste kafes zorda,
Efkâr bir dağ nefes darda,
Sabrım yandı heves korda,
Sensizliğin adı yıkım…

Güneş doğmaz sen gidende,
Tek ışık yok Ay dedende,
Can çekildi bu bedende,
Sensizliğin adı yıkım…

Yaprak ağlar çiçek soldu,
Bulut bile hüzün doldu,
Ey sevgili bize n’oldu?
Sensizliğin adı yıkım…

Cantekin’im âşık cana,
Kucak açtı o canana,
Dünya döndü yâr zindana,
Sensizliğin adı yıkım…