Yıkılsın Saraylarım Şiiri - Mehmet Murat ...

Yıkılsın saraylarım,
Yansın içimde virane konaklar.
Ne çıkar sensiz geçen zaman, geçse boş yere.
Her gün düşlerimde hayalini saklarım.
Hayallerimde yollar sensiz yürünmez olur.
Gözlerim seyrindeyken nice zaman duraklar.

Düşüyorum zamanın ardından saat gibi,
Taşlardan akıyorum derelerden yaş gibi.
Yangınımsın dinmeyen kor olan ateş gibi.
Bitecek tükenecek ömür zaman yolunda.
Nihayetinde ruhum bir kalıba girecek.

Kim bilecek yorgun düşen gönlümün ahvalini.
Kim bilir içimdeki dalgalı denizimi.
İçimde koca gedik, boşluklar, yalnızlıklar.
Büyütür, geçen günler sensizlik dehlizini.

Bir uçurum başında, yüksek rakımlı bir yar.
Bekliyorum esecek ne yönden gelecekse.
Kollarım iki yana kanat gibi açarak.
Savursun diye beni ardımdan hırçın rüzgar.

Burası bilinmeyen bir dağın yamacıdır.
Mesken tutmuş kimsesiz kuşlara vatan bir dağ.
Üstüme yağmur gibi dert salmak amacı mıdır?
Kış olmadan kar gibi umutlarım örtülür.
Yağ, ister yağmur, ister dolu, istersen ateş ol, yağ.

Korkum yok, korkuları gönül yurdumdan kovdum.
Adını bir kayaya yüksek bir dağa koydum.
Adın benim yurdumun en titrek türküsüydü.
Adını gelmeyecek mechul bir çağa koydum.
Gelsen ne çıkar artık, zaten uçurumdadır,
Düştü ruhum bir yardan sonsuzluk kuyusuna.
Bir sessizlik bürüdü gittiğim vadileri.
Ruhum kapar gözünü sonsuzluk uykusuna.

Öldüğümü sananlar elbet yanılacaklar.
Ben her sabah kuşların dilinde olacağım.
Her sabah bir ezanla bir sedada dağılıp.
Rüzgarlarla havaya boşluğa dolacağım.
Şiirlerle dillerde her gün anılacağım.