Yıkılmış Umutlar Şiiri - Aytekin Karapaça

YIKILMIŞ UMUTLAR

Pavyon kadınları için

Yoruldum gecelerden
Ne çilesi bitiyor
Ne acısı
Sakin ve yalnız
Kalmak istesem de olmuyor hayat

Her gün ölüp ölüp diriliyor hayaller
Bar sokaklarında meze oluyor sevgiler
Ayyaş olup masada sızan duygular
Rimelle karışık ağlar gider umutlar
Zengin metresi olurken bedenlerimiz
Kahırdan küfür olur dillerimiz

Sen yine de sevme beni tanrım
Haram kıldığın içkiyi
İntizarla içiyorum
Nurilerin kucağında
Yosma oldum
Çocuk öldüm
Kederden isyankâr oldum
Zengin kullarına meze oldum

Cennetini de istemem gayri senden
Birer birer ettiğim sitem
Mahşere ateş olsun
Dudağımdan içenler
Bedenimden geçinip
Kahrımdan içirenler
Kaderime küstürüp
Hayallerimi yok edenler
Bir gün toprak olup gidecekler