YIKILMIŞ KULELER
Benim yaşadığım yerlerde,
Rayından çıkamayan trenler geçerdi,
Paslı, küflü kara dumanlıydı.
Her hikâye kanayan bir yaraydı,
Yürekler alev alev yansa da,
Dillerde sahte bir eylül vardı.
Benim yaşadığım şehirde;
Dost satan dükkânlar,
Pusuda yatan düşmanlar yoktu.
Bir adam yalnız başına da olsa,
Su taşırdı, gayya kuyusundan.
Ruhum, bedenimin başını beklerken,
Tek kişilik hapishanem içimdeydi.
Her sır, çok derinlerde gizliydi,
İnancım söküklerimi dikerdi.
Sabahın seherinde rüzgârlar,
Kuru yaprakları sürükler,
Uzaklardan bir ezan sesi gelirdi.
Aksakallı dedeler, namaza giderler,
İnsanlık için, dua ederlerdi.
Kor içinde demlenen acılarım vardı.
Yaşanmışlık eteğime düşmüştü bir kere,
Hayallerim, kulaklı mangallarda küllenirken,
Umudumu alaca karanlıklara gömmüştüm.
Hayat ipi avuçlarımda kalmış,
Yerlerde dağılmış tespih taneleriydi,
Toplayabilir/miydim?
Bilemiyordum ki?
Zaman çaresizlik kusardı,
Gözlerden yaş yerine kan akardı.
Öyle günler vardı: mutluluk koksa bile,
Akşamların prangasında yaşardık.
Öyle geceler vardı: bir türlü bitmezdi.
Nasıl sağ çıktım bilemiyorum,
O yıkılmış kulelerin içinden?
Hayat kimine harabe, kimine saraysın,
Kiminin hatırında bile değilsin.
Madem Dünya’ya gelmişsin,
Adam gibi yaşayacaksın.
Zaten ömür dediğin ne ki?
Göz açıp kapayıncaya kadar ki,
Bir zaman parçası.
Tek gaye; insan olmak değil/mi?
Sadece “insan” olacaksın.
Hayatın amacı da bu, öyle değil mi?
Her şeye rağmen hatırlamıyorum,
İnsanlık bu kadar ayağa düştü mü hiç,
Dostluk bu kadar soysuzlaştı mı?
Aşk bu kadar ucuzladı/mı?
Ömrümüzce bu kadar,
Yalnız kaldık/mı hiç?
İyilik, cehennemin dibinde/mi gizli?
Hayat, kalenin burcundan,
Düşmanı seyretmek gibi.
Her sabah yeniden,
Dertleri, sırtlanıyorum mecburen,
Yoluma devam ediyorum,
Dünkü bıraktığım yerden.
Yaşar Tandoğan Karabulat
Kayıt Tarihi : 19.8.2015 09:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanlık bu kadar ayağa düştümü hiç
Dostluk bu kadar soysuzlaştımı
Aşk bu kadar ucuzladı/mı
Ömrümüzce bu kadar
Yalnız kaldık/mı hiç
İyilik cehennemin dibinde/mi gizli
Hayat kalenin burcundan
Düşmanı seyretmek gibi
sevgili dost kalem karabulut o günleri hep arar olduk ne yazıkki yoksulduk ammayardımlaaşma vardı sevgi saygı ile insnalar selamalşırlardı detliiçinde saklaarlardı hinlik yoktu hırsılık yoktu yalan riya hiçyoktu jkin veneferet ekilmiyordu yüreklere kutluyorum
Tüm bunlar oldukça başarılı bir dil ve duygu birlikteliği içerisinde sunulmuş; koca bir şiir olmuş.
Çok güzeldi, kutluyorum.
Hayatı başlatan biz değiliz... Bitiren de biz olmamalıyız...
Acısı, bala batırılır... Kahrı 'bir duaya sebep sayılır' bazen.. Yine de çekilir hayat...
Tebrikler şiire ve şaire...
Dost satan dükkanlar
Pusuda yatan düşmanlar yoktu
Bir adam yalnız başına/da olsa
Su taşırdı gayya kuyusundan
-----Yaşar bey güzel ve anlamlı bir şiir okudum kutlarım saygılar.
TÜM YORUMLAR (6)