Yıkılmış Devrilen Çürümüş Ağaç Gibiyim

Daldım gittim derinler deyim
Sorma bana kendi kendimle sorunum
Kimselerin kabahat yok
Ben kendi kendimi yedim bitirdim
Sanma kendimdeyim

Yıkılıp devrilen çürümüş ağaç gibiyim
Dışım dirençli olsa da
İçimi sorma kendi sokaklarında kaybolmuş gibiyim
Duvarlar ıssız duydum ki sessizmiş
Gözlerim bakar görmüyorsa yine sensizmiş

Geçtiğim yollarda gezindiğim yerlerin hafızamda izi kalmış
Bakıp görmek mi duyup işitmek mi?
Yoksa sonradan hepsini gülüp geçmek mi?
Anla dersen benim anlayacak halim mi kalmış

Uzattım uzandığı kadar
Geri çekiyorum bedeni mi kimse kalmamış
Yalan yanlış sevdalar içimde oturmuş
Dünyamsız dünyasız dünden eksik kalmış haldeyim