Ahmet Güler - Yıkılmış Bir Gökdelen Şiir ...

Kelimeler biter bazen sevgiliyle yapılan tartışmalı bir konuşmanın orta yerinde.Sessizliğe adanmış düşünceler alır sesin yerini bütün sesler karanlığa gömülür birden.Karşında duran gözleriyle yeni bir dünyanın kapılarını ardına kadar açmış olan kadın bir anda kaybolur gözlerinin önünden.Belkide bitmiştir verdiğin sevginin karşılığı yada yaptığın bir hata sevginden yüce kılınmıştır.Kendi dünyanda kaybolmak üzere kimsesizliğe bırakılmış bir dilenci hissedersin kendini.Sessizliğin vereceği o erişilmez hazzın yaptığın hatanın üzerini bir çarşaf gibi kapatacağına inandırırsın bütün herşeyi.Ama sevgili bütün herşeyi kendi lehine çevirmiştir oyundan kopmuşsundur,yapacağın hiçbir hamle kalmamıştır artık.Bundan sonrası cehennemle cennet arası bir mücadele olcaktır.Herşeyin geçmişteki gibi olması için mücadele edersin.Düşünülmesi imkansız düşüncelerle beynini karma karışık bir düşünce deryasına dönüştürürsün.Düşünürsün yarattığın göklere ulaşan aşk gökdelenini yıkan nedeni.Gözlerinin önünden geçer yaşadığın hayalkırıklığı.Belkide nedeni yoktur tanrı herşeye bir neden aramıyor zaten ve ne tuhaftır ki tanrı her zaman kadından yanadır.Onu elde etmek isteyen bir erkek gibi sahiplenir.Dünyan kararır hiçbirşeyin değişmediğine inanamazsın herşeyin bir kabus olduğunu sanırsın.Öümün yavaş yavaş yaklaştığını hissedersin gecelerin bitmez güneşin hiçbir zaman doğmayacığını düşünürsün.Kalbin kör yüreğin sağır bedenin dilsiz kalır.Annenin yaptığı yemekler bile eskisi gibi tat vermez.Hayatına kaldığın yerden devam etmek istersin ama olmayacak hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.Bir daha aynı gökdeleni inşa edemeyeceksin çünkü o gökdelen başka bir müteahhit bulmuştur kendisine.Sana düşen varoş bir mahallede bulacağın yıkık dökük bir gecekonduyu tekrar inşa etmek olacaktır...