Yıkılmış bir aşkın ardından

Yıkılmış bir aşkın ardından,
Ne denir ki giden sevgiliye,
Hele birde sensen çekip giden,
Söylenecek pek bişe kalmaz geriye.
Sarhoş bir masa,yada bir şarap şişesidir arkadaşın,
Hatıralarını yavaş yavaş yakan karanlıkta.
Belkide onlar bile yoktur,yalnızssındır,
O dilsiz,O soguk duvarlar arasında.
Küsersin mevsimlere,
Hesabını yapamazssın baharların.
Durmadan içine akıp gider ama,
Sen farkına bile varmazssın agladıgının.
Belki gelir diye nöbettedir gözlerin pencerede,
Mecnun'u düsünür,Kerem'e aglar,anlarsın duygularını Ferhat'ın.
Gözlerin dolar,son ümitte terk eder seni,
İşte ozaman namluda bekleyen kurşuna dönüşür bakışların.
Yelkovana küser gözbebeklerin,
Ayakların zamana yenik,bir adım daha atmaz.
Buna aşk derler dosttum aşk!
Bu acı adamı fazla,yaşatmaz.
İşte birkez daha galip geldim diye gülerken ayrılık,
Açık bıraktıgın kapının aralıgında,
Aşk yüzünü kapatmış hıçkırarak aglar,
Karşındaki duvarda.
Yüreginin ateşini şimdi,
Hangi rüzgar söndürsün.
Kipriklerinde tutarsa kan rengi gözyaşlarını,
İşte ozaman için kanar ölürsün.
Kapıdan çıkarken ancak,
Hoşçakal denir ardında kalan kişiye.
Onada iki cümle kalır söylenebilecek,
Ya gitme der,yada güle güle.