Yıkılmaz Sırdaş

İyi günlerinde gülüp geçerken,
Elimden tutanı olmuş yalnızlık.
“Dostlarım var” derdi, kayıp düşerken,
Vefalı tek dostu olmuş yalnızlık.

Gönlüne dedi ki, giy karaları,
Saymadı içilen sigaraları.
Dostların açtığı tüm yaraları,
El atıp saranı olmuş yalnızlık.

Bolluk içindeyken yüz çevirmeyen,
En kötü günümde selam vermeyen.
Ne gidenler gördü, geri dönmeyen,
Masa da mezesi olmuş yalnızlık.

Yokuşa dikince felek yolunu,
Sarmaz olmuş gayri, yari kolunu.
Sahte bir gülüşle kesip yolunu,
Yalancı yari de olmuş yalnızlık.

Firariyim, dedim, gönlün yaralı,
Gülüşün şen değil, gördüm karalı.
Yüreğe bak dedi, sana aralı,
Yıkılmaz sırdaşı olmuş yalnızlık.

Zöhre Eylem YILDIRIM/Ozan Firari/04/05/2012/İzmir