Bizi duvarlar ayırdı
Kâğıtlar, coplar, mahkeme kararları
Kapatılmış dosyalar, mühürlü klasörler...
Ama sen,
İçimde yıkılmayan bir kentsin hâlâ
Sana çıkan bütün yollar
Darbeli, yasaklı, tek yön
Her köşe başında bir muhbir
Her sokak başında bir barikat
Ama ben, inadına yürüdüm sana
İçimde yaktığım sönmeyen bir meşaleyle
Kırıldı defalarca kalemimiz
Ama biz yine yazdık
Duvarlara değil sadece
Yüreklere kazıdık adını
Karanlıkta bir fısıltıydık önce
Sonra yükselen bir türkü olduk meydanlarda
Gözaltında titreyen sesimizi
Duruşmalarda susturmaya kalktılar
Oysa sustukça
Kök saldı sözümüz toprağın en derinine
Bir sabah serinliğinde
Topraktan baş verdi umut
Ve adıydı seninle direniş
Sen bendeydin
Ben seninleydim
Sürgünlerde, hücrelerde, yasak listelerinde
Ama hiçbir karar
Hiçbir kara mühür
Silemedi seni benden
Biz,
Yıkılmayanların türküsünü söyledik
Korkuya, zulme, ihanete inat
Sadece bir aşkı değil
Bir halkı sevdik biz
Ve kimse bilmedi:
Bu mahpus sevdaların
En devrimci yanıydı
Unutmamak seni
Kayıt Tarihi : 30.7.2025 00:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!