Yıkılmamış Hüzünlerim Şiiri - Önder Karaçay

Yüzümde tebessüm, kalbimde hüzün
İçim sonbahar, siz benim dışımı süzün
Kaybettiklerinin arkasında kalır insanın iki gözü
Yüreğim umuda dair dinler mi sözüm

İnsana güvensizliği tek başıma icat etmedim
Yaptıkları ve yapmadıkları kadar herkesin payı vardı
Bir yüzü diğer yüzüne, bir sözü diğer sözüne uymayan insanlara denk gelmişim
Ne istediğini bilmeyen insanlara yem olmamak adına
Beni yıkmak isteyen hüzünlere icap etmedim

Hayatta çoğu şey incelikten kırılırdı
Ben kabalıklara kırıldım

İçim haykırıyorken hüzünden
Sözlerim çeyiz sandığına koyduğum şiirlerim ile saklanıyordu kendimden

Kaç perdelik bir hayat yaşıyoruz ki
Bir nefes huzur, bir nefes mutluluk, bir nefes sevgi, bir nefes aşk
Gerisi kötülük ve hüzün

İnsan hayatta bir kere kıymet bilir
Sahip olduğu neyse onu kaybettiğinde
Elde kalır hüzün!

✓ Çocuklarıma son sözüm;

Yıkılmamış olmalı ki hüzünlerim
Uyanışı başlamaya dairdi yüreğe dokunan sözlerim
Benden sonra kalmazsa arkada iki gözüm
Kesin hissederim yıkmamış ise hüzün