Yıkılmak Şiiri - Dinmez Er

Yolumu kesiyor perdelerden sızan ışıklar,
Soruyorlar nereye böyle?

Aşığım diyorsan sevgiliye vermelisin yüreğini,
Olmazsa olmazıdır ayrılık aşkın
Ayrılıklar aşkın genlerinde,
Umutları tüketir hasret uzarsa,
Yürekte şifasız ağrısı kalır.
Birde düşlerde güllerle bezeli bir portre,

Sadece fırtınalarda mı yıkılır insan,
Göğüs kafesindeki ceylan çıkıp giderse,
Kocamış bir çınar gibi yıkılırım,
Şiir gibi baksan, beni seveceksin,
Bir şairi yıkmakla övünecek misin?

Yıkıldım demek yok öyle,
Dayanmalısın!
Batmasını beklediğin güneş,
Yarın senin için doğacak,
Yıkılmadın ayaktasın!

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2019.05.10 /