Yıkılmadım Ben Şiiri - Yaman Karaca

Yıkılmadım Ben

Alıştım, sustum, hep dua ettim,
Çok ağladım,
İçimden çığlıklar attım,
Dertlendim,
Efkarlandım…
Çok yalnız kaldım,
Kimseyi bulamadım yanımda.
Acılarımı hep gizledim,
Derdimi anlatacak bir dost bulamadım.
Çoğu zaman mutsuz kaldım
Ama yıkılmadım ben.
—
Güçsüzdüm belki
Ama yılmadım.
Üzerine yürüdüm korkularımın,
Belki çok da yenildim
Ama hiç geriye dönüp bakmadım.
Üzüldüm
Hem de çok üzüldüm.
Hep güvendiğim yerden kırıldım,
Tutunduğum dalların
Acısını gözyaşlarımda sildim
Ama asla yıkılmadım ben.

—

Sabrettim,
Bekledim,
Bir gün geçer dedim.
İsyan etmedim,
ALLAH’A havale ettim.
Savaştım, birçok kez mağlup oldum
Ama asla yıkılmadım ben.
—-
Yüzleşmediğim bir şey kalmadı benim,
Çok karşılaştım mutsuzlukla.
Memnun olmasam da
Çaresizlikle de tanıştım zamanla.
Alıştım umutsuzluğa,
Ne kadar yanmış olsa da canım,
EyvALLAH etmedim kula.
Her şeye rağmen yıkılmadım ben,
Her şeye rağmen ayaktayım işte…
YIKILMADIM!

Yaman Karaca