Yıkılmadım Şiiri - Kamile Kaynak

Yine bu gece hayatımdan bir paket sigara bitti.
Her bir dalı ayrı bir acıya sarılıp yandı kül oldu.
Küllerini atmak istediğimde ise rüzgar vurup tekrar üzerime yağdırdı.
Düşündükçe beynimde kopan fırtınaları hissizleştigim anlarla bocalamaya başladım.
Hangisiyle savaşsam yenilgiye uğradım.
Her yenilgi benden bir can aldı.
Ve artık yavaş yavaş tükendiğimi anladım.
Ama yinede savaşmalıydım ve tekrar ayağa kalkmalıydım. Her ayağa kalkmak istediğimde hayatıma temiz diye girip en kirli insanların varlığı dizlerimden gücümü almak istedi. Yılmadım yıkılmadım.
Onlara rağmen yürümeye çalıştım..
Yoluma serdikleri taşlar ayağımı kanatsa da, sözleri diken olup canımı yaksa da yinede yılmadım.
Ne olursa olsun pes etmeyeceğim.
Ben kimse için yolumdan şaşmadım, şaşmam da. İster kurşun olup üzerime yagın isterseniz bir başına bırakın.
Ben alıştım artık her gelenin birgün gideceğine, dost dediğimin düşman olacağına. Sizin oyunlarınız beni yıkmadı, yıkamazda.
Kimseyle çıkmadım yola kimsenin yokluğu da artık acıtmıyor canımı.
En karanlık geceyi bile sabah eden, en zor şartlar da bile ayakta kalan benim ben.
Yine yaparım.
Bu yolu öyle güzel yürürüm ki kimseye minnet etmeden, boyun eğmeden.
Yolun sonu uçurum olsa bile geri dönmem.
Dedim ya ben bildiğim doğrulardan kimse için şaşmadım, şaşmamda.
Heveslenmeyin yıkıldıgımı göremeyeceksiniz.
Heveslenmeyin tükürdüğümü yalamam.
Sizin gibi kirli insanlara karşı kaybetmek mi? Asla asla göremeyeceksiniz.
Kaybettiğimi.