Sorma yılların bana verdiği yorgunluğu
İçimde ölen ölene
Kaç mezar kazdım kendi ellerimle
Kaç acı gömdüm kalbime
Kaç gemi yaktım birer birer
Yine de yıkılmadım
Kimler vurmadı ki yüreğimden
Kimler kırmadı ki umudumu
Kimler bükmedi ki belimi
Yine de yıkılmadım.
Sorma hayatın bana verdiği dersi
Güvenim yok kimseye
Sağım yalan solum yalan
Ne dost belli ne düşman
Yürüyorum bilinmezliğe doğru
Kocaman adımlarla
Dünya fani, Allah baki
Çok yorgunum, ama yıkılmadım.
Resmiye Mümün
Kayıt Tarihi : 14.5.2020 01:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
14 Mayıs 2020, Kırcaali
![Resmiye Mümün](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/14/yikilmadim-17.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)